20 januari 2022, bedekking door (331) Etheridgea. De naar schatting 86 km grote planetoïde Etheridgea heeft op 20 januari 2022 omstreekts 18:46 UT voor waarnemers in Zeddam en Nijmegen een ster bedekt van magnitude 14,1. Omdat Etheridgea op dat moment zelf iets helderder is dan de ster, is de gecombineerde helderheid omstreeks magnitude 13,3. Tijdens de bedekking is er alleen een kleine lichtafzwakking zichtbaar. Vanuit Zeddam wordt een bedekkingsduur van 7,2 seconden gemeten, wat hoger is dan de voorspelde maximale bedekkingsuur van 6,1 s. Dat betekent dat Etheridgea iets groter moet zijn dan eerder aangenomen is, namelijk minimaal 90 km. Waarschijnlijk zat de waarnemer ook vrij aardig in het centrum van het bedekkingspad. Vanuit Nijmegen gezien duurde de bedekking 6,1 s. Het helderheidsverloop van Etheridgea voor, tijdens en na de bedekking (geel). De belichtingstijd is hier 0,64 s; er zitten dus 16 videoframes in één meting. De groene en rode meetpunten zijn referentiesterren. Links de helderheid (flux) en onder de tijd. 25 december 2021, bedekking door (1629) Pecker. ‘s Avonds omstreeks 20:35 UT is er vanuit Zeddam een bedekking waargenomen door de planetoïde Pecker met een duur van 0,5 s. De minimum diameter van Pecker wordt hieruit berekend op 6,5 km. Vanuit Nijmegen, ongeveer 8 km ten zuiden van de bedekkingslijn welke over Zeddam ging, is geen bedekking waargenomen. 11 november 2021, bedekking door TNO (84522) 2002 TC302. Op 11 november heeft het Trans Neptunus Object (84522) 2002 TC302 voor veel waarnemers een ster bedekt met een helderheid van magnitude 12,0. Ruim 130 waarnemers uit Europa en Noord Amerika hebben geprobeerd de bedekking waar te nemen. Slechts 66 waarnemers kunnen een waarneming doen, de overigen zitten met een bewolkte hemel. Zeventien waarnemers zien daadwerkelijk een bedekking optreden. Uit de waarnemingen blijkt dat de werkelijke baan een kleine 500 km afwijkt ten opzichte van de berekende baan. De uit de waarnemingen afgeleide grootte van de TNO is 530 * 469 km (+/- 2 k/m). Er zijn geen begeleiders van de TNO ontdekt. Op de figuur hiernaast zijn de koorden van de waarnemingen weergegeven. De stippeltjes lijn geeft het voorspelde pad van het centrum van de TNO weer. Nederland ligt uiteindelijk ver buiten de bedekkingszone. Vanuit Zuid Frankrijk en vanuit de VS is de bedekking wel te zien. Ook waarnemers uit Spanje zien geen bedekking. 12 oktober 2021, bedekking door (2) Pallas. De ruim 500 km grote planetoïde Pallas bedekt om even na negen uur ‘s avonds een vrij heldere ster van magnitude 9,2. Het is op veel plaatsen in West Europa redelijk helder weer en 21 waarnemers zijn in staat de bedekking waar te nemen vanuit Nederland, Duitsland, België, Frankrijk en Spanje. Vijftien daarvan zien daadwerkelijk een bedekking optreden. De bedekkingszone loopt ongeveer van noord naar zuid. De rand van de bedekking gaat net enkele honderden meters westelijk langs Zeddam. De waarnemer in Zeddam ziet geen bedekking, terwijl iemand in Spanje, waarvan de koorde slechts 3 km westelijker loopt, wel een bedekking van enkele seconden ziet. Ook vanuit Nijmegen is een bedekking te zien van 16 s. De langst gemeten bedekkingsduur, van een waarnemer die in het centrum van de bedekkingszone zit, is 37 seconden. De baan van Pallas is goed bekend, dus uit de waarnemingen zijn geen nieuwe afwijkingen voortgekomen. Wel krijgt het bestaande 3D model van Pallas mogelijk een kleine aanpassing. In de bijgaande figuur zijn de waarneemkoorden van alle waarnemers op het bestaande Damit 3D-model gezet. Uit de waarnemingen is de grootte van Pallas in het waarneemvlak berekend op 563,2 bij 501,8 km, met een nauwkeurigheid van ongeveer 2,8 km. De figuur komt van de Euraster website, waarop alle (positieve) waarnemingen bewaard worden. (www.euraster.net). 31 juli 2021, bedekking door (14356) 1987 SF6. Om 20:43:10 UT is vanuit Zeddam een bedekking waargenomen van de ster UCAC4 380-114480 met een helderheid van magnitude 11,6 door de planetoïde 1987 SF6. Het waarneemstation lag 58 km ten NW van de centrale bedekkingslijn, en 50 km buiten het voorspelde schaduwpad. De bedekking vond 3 seconden eerder plaats dan voorspeld. De bedekkingsduur lag in de buurt van wat verwacht werd. Op de figuur rechts is de bedekking zichtbaar. 2 juli 2021, bedekking door (2919) Dali. Omstreeks 22:25 UT werd vanuit Zeddam een bedekking waargenomen van een magnitude 11,9 ster door de planetoïde Dali. Volgens de voorspelling zat de waarnemer op 6 km va de centrale lijn van de 18,5 km grote planetoïde, en zou de bedekking maximaal (op de centrale lijn dus) 2 seconden kunnen duren. De waargenomen bedekkingstijd blijkt echter 3,2 s te zijn. Hieruit valt af te leiden dat Dali in ieder geval minimaal 31 km groot moet zijn, indien precies vanuit de werkelijke centrale lijn zou zijn waargenomen. In dat geval ligt de baan 6 km noordelijker dan voorspeld. In totaal 6 waarnemers hebben geprobeerd deze bedekking waar te nemen, echter voor 5 was het bewolkt. Artemis, bedekking op 9 juni 2021. Op 9 juni gaat Artemis voor een vrij heldere magnitude 10,9 ster langs. In Nederland loopt de bedekkingszone over Noord Friesland en Groningen. Vanuit Noord Duitsland wordt bij Wildeshausen, een plaatsje 30 km ten zuidwesten van Bremen, een bedekking waargenomen van 16,6 seconden. Nog 7 andere waarnemers keken, en in totaal drie zagen inderdaad de bedekking optreden. Uit de meetgegevens kan de grootte van Artemis op 124 * 94 km berekend worden. Op de afbeelding rechts zijn de bedekkingskoorden te zien. Waarnemers 1 en 2 zagen geen bedekking. Waarnemer 4 zag de bedekking gedurende 16,6 seconden, bij waarnemer 5 duurde de bedekking 6,3 seconden en waarnemer 6 zat helemaal aan het randje en zag de ster slechts 4 seconden achter Artemis verdwijnen. 22-23 april 2021 - fotometrie aan (511) Davida: Fotometrie aan de planetoïde (511) Davida heeft bevestigd dat Davida in lichte mate instabiel roteert. De lichtcurve van Davida is nu tijdens meerdere opposities vastgelegd, en hoewel de rotatieperiode hetzelfde blijft, is de vorm van de licht rotatiecurve soms behoorlijk verschillend. Davida roteert in 5,13 uren om zijn (hoofd)as, maar draait daarnaast nog zeer langzaam om een secondaire as. Hiernaast zijn de fotometrische waarnemingen aan Davida weergegeven en passend aan elkaar gelegd. De metingen van 23 april staan er dubbel in (groen en paars). Op de horizontale as is weergegeven de dag en op de verticale as de helderheid in magnitude. 23 april 2021 - bedekking door 2001 OT35 : Vanuit Zeddam is een bedekking waargenomen door de naar schatting 22 km grote planetoïde (30545) 2001 OT35. De bedekking duurde 0,82 s. Omdat de maximale bedekkingstijd op de grootste doorsnede van de schaduw omstreeks 1,6 s zou bedragen, duidt dat erop dat de bedekking nabij de rand van 2001 OT35 plaatsvond. De waarneemplaats lag een klein stukje naast het vooraf voorspelde bedekkingspad. Aan de rechterzijde is de bedekking van 2001 OT35 grafisch weergegeven. Op de horizontale as staat het framenummer, en verticaal is de fluxhelderheid weergegeven. 3 t/m 13 april 2021 Op 3, 11, 12 en 13 april 2021 zijn fotometrische metingen gedaan aan de planetoïde (863) Benkoele, een hoofdgordel planetoïde met een geschatte diameter van omstreeks 32 km. Er zijn 2 rotatieperioden van Benkoele bekend, namelijk 7,03 en 8,2 uren, waarvan er maar één juist kan zijn. Benkoele heeft nu een helderheid gelijk aan magnitude 14,4. Uit alle fotometrische metingen kon de volledige periode in kaart gebracht worden. Hieruit blijkt dat de definitieve rotatieperiode 7,03 uren is. De amplitude in helderheid van Benkoele is niet zo groot, namelijk 0,14 magnitude. Dat geeft aan dat Benkoele redelijk rond van vorm moet zijn. Toevallig werd op 11 april om 00:38 UT een bedekking van een ster door Benkoele waargenomen door Kubanek vanuit Strasice, Tsjechië. Deze bedekking duurde 2,56 s, gelijk aan de maximale bedekkingstijd van Benkoele bij de aangenomen diameter. Terug te rekenen is dat op dat moment de planetoïde op zijn gemiddelde helderheid zat In de grafiek hierboven is de rotatielichtcurve van Benkoele weergegeven. Eén rotatie is 7,03 uren of 0,292994 dag. Het kruis in de grafiek geeft aan op welk moment de bedekking vanuit Tsjechië is waargenomen. (Op de X-as de tijd in dagen en op de Y-as de helderheid in magnitude.) Omdat in de maand ervoor (maart) de planetoïde ook al werd waargenomen door M van Deldem (Fr), kon de rotatieperiode berekend worden met een nauwkeurigheid van +/- 0,43 s. 11 april 2021. Vanuit Zeddam werd een bedekking van de ster UCAC4 388-057150 met een helderheid van magnitude 14 door de ongeveer 52 km grote planetoïde(1149) Volga gezien. De plaats van observatie lag 57 km vanaf de centrale lijn van de bedekking en 23 km uit de bedekkingszone, maar nog wel in de 1-sigma zone. De bedekking duurde 5,12 s, wat gelijk is aan de theoretisch maximale bedekkingsduur. De centrale lijn moet dus ongeveer over Zeddam zijn gegaan. In de afbeelding links is de lichtcurve van de bedekking van de ster door Volga te zien met de lichtcurve van een referentiester. Maart 2021 - fotometrie (1127) Mimi. Van de planetoïde werden twee verschillende rotatie periodes genoemd, nl: 8,54 uren en 12,75 uren. In maart zijn gedurende 5 nachten fotometrie waarnemingen aan Mimi gedaan. Daarbij zijn 415 fotometrie opnames gemaakt en is vrijwel de gehele lichtcurve in beeld gebracht. De rotatie periode is met deze metingen definitief vastgesteld op 12,74393 uren. Lichtcurve van Mimi. Op de X-as de tijd in dagen, op de Y-as de relatieve helderheid in magnitude (grafiek R Behrend, Observatorium van Geneve) 24 februari 2021 - bedekking (4387) Tanaka. Vanuit Zeddam wordt een bedekking van de magnitude 11,7 ster TYC 279-0028-1 door (4387) Tanaka waargenomen van 0,64 s, maar vanuit Nijmegen gezien gaat Tanaka langs de ster. Ook een waarnemer in het midden van Duitsland zag geen bedekking. Er is nog niet zoveel bekend van Tanaka, maar uit de duur van de bedekking kan afgeleid worden dat Tanaka minstens 6 km groot moet zijn. Ook de baan is nu beter bekend. De bedekking door Tanaka. De koorden van de waarnemingen aan Elektra. Koorde 4 is de waarneming uit Wijdenes, koorde 6 uit Nijmegen en koorde 7 vanuit Zeddam. (Afbeelding van Euraster) 21 februari 2021 - bedekking (130) Elektra. De planetoïde (130) Elektra bedekt ‘s avonds de ster UCAC4 487-022645 met een helderheid van magnitude 13,9. Zeventien waarnemers in Europa richten de telescoop hierop en negen hiervan rapporteren daadwerkelijk een bedekking. Vanuit Zeddam duurt de bedekking 12,17 seconden, en vanuit Nijmegen 7,36 seconden. Vanuit Wijdenes wordt geen bedekking gezien. De bedekking was moeilijk omdat de helderheids afname gering was, ongeveer 0,2 magnitude. Met de resultaten van de bedekking is het bestaande model van de planetoïde bevestigd. Elektra is langwerpig en heeft een grootte van 221 km * 159 km, zoals gezien tijdens de bedekking.

Waarnemingen Hier worden waarnemingen gedaan door leden van de werkgroep en opmerkelijke waarnemingen van anderen weergegeven.